Zespół Szkół Specjalnych im. św. ks. Zygmunta Gorazdowskiego w Wierzbicach

Terapia manualna w pracowni ceramicznej

W zależności od możliwości psychomotorycznych poszczególnych uczniów różnie przedstawiają się cele pracy terapeutycznej w pracowni ceramicznej:

 

  • dla dzieci z nadwrażliwością dotykową, spowodowaną czy to nieprawidłowym przekazem nerwowym, czy też znikomą ilością doświadczeń dotykowych, kontakt  z gliną może być etapem normalizowania pracy układu dotykowego
  • dzieci o słabym napięciu mięśniowymmają szansę ćwiczyć siłę ramion, dłoni i palców przy pokonywaniu oporu tworzywa (co istotne - siłę obu rąk)
  • u niektórych dzieci usprawnianie manualne będzie stymulować rozwój mowy
  • niektórzy uczniowie  zdobędą konkretne umiejętności praktyczne oraz wiedzę związaną z wytwarzaniem wyrobów ceramicznych (techniki formowania, wypalania, metody zdobienia).

 

Glina należy do tych tworzyw bezkształtnych, które można w dowolny sposób, nawet przypadkowy, modelować. I to właśnie proces tworzenia jest najistotniejszy w naszej pracowni ceramicznej.

Każdy człowiek lubi i chce być twórcą. Wymyślanie czegoś, odkrywanie, eksperymentowanie, przekształcanie - to wszystko mówi naszym uczniom, jak wiele sami potrafią, wzmacnia ich samoświadomość i poczucie własnej wartości.

Dziecko, będąc w działaniu artystycznym najczęściej jest radosne, zadowolone, uśmiechnięte, spontaniczne i bardzo aktywne. Ta radość jest bodźcem do ponownego podjęcia działania i ponownego przeżywania pozytywnych emocji. Tak więc działalność artystyczna sprzyja niwelowaniu negatywnych emocji, jakże często towarzyszącym naszym uczniom.

 

 

 

 

 

Na podkreślenie zasługuje jeszcze jeden aspekt działalności twórczej, a ceramicznej w szczególności - kształtowanie postaw - sumienności, dokładności, rzetelności. Jeśli bowiem praca ma przetrwać wypały, suszenie, szkliwienie konieczne jest przestrzeganie reżimów technologicznych. Reżim ten narzuca sama glina.